«موی تای» هنر رزمی و روش دفاع از خود است که در آن از ضربههای مشت، آرنج، زانو و پا استفاده میشود و قبلاً ضربهی سر را نیز سلاح مجاز میدانستند. موی تای امتحان قدرت است و در آن از قسمتهای مختلف بدن و حتی اسکلههای بدن به عنوان سلاحی در نبردها استفاده میشود و هیچ عضوی از بدن غیر فعال نمیماند. در واقع میتوان گفت که «موی تای» نبرد با سلاحهایی است که همیشه همراه آدمی است و افراد بشر به طور خدادادی از آن بهرهمند هستند.
«موی تای» یا به عبارتی «تای بوکسینگ» ورزش رزمی و سنتی کشور تایلند است و به طور خاص به مردم کشور تایلند تعلق دارد و قدمت آن با تاریخچهی مردم «تای» آمیخته شده است. ریشهی «موی تای» به زمانهای بسیار قدیم باز میگردد، به زمانی که مبارزات انسانها، بدوی و ابتدایی بود و مجبور بودند برای زنده ماندن و حفظ خانواده و طایفه و... با هم بجنگند و این آغاز داستانی است که چطور انسانها شروع به استفاده از ضربات پا، زانو، مشت و آرنجهایشان در مبارزات نمودند.
موی تای به عنوان بخش ضروری فرهنگ تایلند از دوران کهن بر جای مانده است و افرادی که تای بوکسور بودند یا در این رشته مهارت داشتند، اغلب لقب «مردان شریف» را میگرفتند. در دوران قدیم افرادی که میخواستند به فرمانروایی و حکومت دست یابند، مجبور بودند که از بین هجده سبک موی تای، چهار سبک آن را بیاموزند. این چهار سبک شامل «کانیکا» (Kanika) هنر حرکات بدن، «آتیاسا» (Atihasa) تاریخچهی اجداد قهرمان، «مایا» (Maya) هنر مشتزنی و «مونتا» (Munta) دانستن طلسم افسانهای بود و به همین علت موی تای یکی از مهارتهای پادشاهان در زمانهای قدیم بوده است.
این هنر رزمی در دوره قبل از آیودهایا «سبک چای یوت» (Chaiyuthstyle) «روش مبارزه چند وجهی» نامیده میشد و از آن زمان که کشور سیام (Siam) نام خود را به تایلند تغییر داد، این ورزش هم «موی تای» (Muaythai) نامیده شد و باید توجه داشت که تلفظ صحیح نام این ورزش در زبان دری، «موی تای» است و اگر به شکل دیگری تلفظ گردد، معنی آن تغییر خواهد یافت.
موی تای در قرن اخیر مورد توجه نقاط مختلف جهان قرار گرفت و در نقاط مختلف جهان به خصوص کشورهای اروپایی مکرراً مسابقههای آن برگزار شد. از این رو از دو دههی اخیر به بعد، ادارهی تربیت بدنی کشور تایلند مصمم گرفت ورزش موی تای را به طور جدی و در سطح بینالمللی گسترش دهد و فعالیت خود را از سال 1985 با تأسیس «انجمن موی تای آماتور تایلند» و با نام اختصاری (AMAT) آغاز کرد. در سال 1999 در جلسهای که با حضور اعضای کمیته المپیک آسیا در کشور کویت برگزار شد، اعضای کمیتهی المپیک آسیایی با درخواست کمیتهی ملی المپیک تایلند، مبنی بر پیوستن ورزش موی تای آماتور به المپیک آسیایی موافقت نمودند.
پوششهای سنتی «موی تای»:
در گذشته مردم تایلند هنگام نبرد با کشورهای دیگر جهت تقویت روحیه نیروهای خود دعاهای خاصی میخواندند و به جز شلوار و پیراهن سنتی از پارچه و کمربندهای مخصوص به عنوان محافظ در مقابل نیروهای هیپنوتیزمکننده استفاده میکردند، که به اختصار از آنها نام میبریم:
یکشنبه ۳۰ مهر ۹۶ ۰۰:۱۵ ۴۵۶ بازديد